Omgaan met een beperking

Op 11 januari kwam er iemand met een handicap/ beperking. Dat was John. Hij vertelde ons een verhaal over zijn beperking en liet ons filmpjes zien van de paralympics. We hoorden een nummer waar ze in zongen over dat je alles kan met een beperking als je er zelf maar in gelooft. John vertelde op een grappige manier. Op het einde van zijn verhaal liet hij ons aan zijn benen voelen. Iedereen dacht dat hij een prothese had, maar toen we voelden was het een normaal been. Heel langzaam trok hij zijn broekspijpen omhoog. We waren er met zijn alle ingetrapt. John had een dwarslaesie. Dus hij voelde helemaal niks toen wij voelden aan zijn been. Hij vertelde over zijn ongeluk. Een auto-ongeluk. Hij vertelde dat ping-pongen eerst niet lukte, maar nu staat hij op zijn eigen benen. Hij vertelde ook hoe zijn douche werkte, want ook aan zijn handen voelde hij niks. Hij kon dus niet voelen hoe warm of koud het water was. Hij had lichten in zijn douche. Rood was kokend heet en blauw was ijs koud. Daartussen zaten nog meer kleuren. En zo had hij nog veel meer snufjes.

Toen gingen we naar  gym. Daar gingen we rolstoel basketbal spelen. Hij had 11 rolstoelen met zich mee en zijn eigen. Eerst vertelde hij hoe je moest rollen en dat was nog best moeilijk. Je moest met je borst naar voren en je handen aan de hoepel. Eerst was het vrij rollen. Heen en weer en draaien. Toen gingen we estafette doen. Sommige kinderen hadden het goed door en gingen als een speer. Toen iedereen dat een paar keer gedaan had gingen we een ander soort estafette doen. Als John ‘af’ zei, mocht je gaan, maar als hij stop zei en in zijn handen klapte moest je uit je rolstoel op de grond vallen. Je rolstoel rolde weg en daar moest je achteraan, maar je benen mocht je niet gebruiken. Als je dan weer in je rolstoel zat moest je weer door en terug. Toen gingen we nog een andere estafette doen. We moesten met twee rolstoelen achter elkaar staan en moest de voorste snel met de ander achter zich aan naar de overkant. De voorste tikt dan de muur aan en de achterste draait om en wordt dan de voorste met de achterste achter zich aan moet je weer terug. Toen legde John de regels van rolstoelbasketbal uit. Je mocht twee keer de hoepel aanraken en je mocht de bal op je schoot houden, maar de tegenstander mocht de bal niet van je schoot pakken. Het ging heel erg goed. Er werd vaak gescoord. In een wedstrijd is er wel 3 keer gescoord. Ook juf Lian deed goed mee. John had mensen van de rabobank meegenomen. De rabobank wou wel weten wat ze sponsoren.

Voor we naar de gymzaal gingen hadden we papieren handen versierd voor John. Op iedere hand stond hoe mooi iedereen het verhaal van John vond. Toen we weer terug waren vond iedereen de les super leuk. Iedereen wou nog  een keer rolstoelbasketballen. Het was een geslaagde les.